Tfierde: de Osteapaat

Tfierde:  de Osteapaat

 

 

De vissen in zijn aquarium herkennen me en zwaaien loom met hun vinnen..ze weten wat er volgt en draaien ongeïnteresseerd hun staart naar me toe..belangrijk is hier het op je gemak gesteld worden en dat is hun taak..ook de traag lopende lijnen van de screensaver dragen hier volgaarne toe bij. Je mag je met mate uitkleden waarna de osteopaat zijn gang gaat..wonderbaarlijke gang van zaken! Je hoeft niet over je nek, rug of gelijk wat te klagen..de man weet het al, hij zag het aan de manier waarop je uit je auto stapte, ook in je ogen toen je binnenkwam, aan de manier waarop je ‘Hallo hier ben ik weer eens’ zei..en zoals bij de geroutineerde, bekwame pianist vinden zijn vingers vanzelf de plek des onheils. Je kan altijd door zacht en harder te kreunen aangeven dat hij dé plaats nadert, dat helpt wel, maar eigenlijk is het volstrekt overbodig. Meest verbazende is dat terwijl de vingers hun werk doen, de rest van de osteopaat een heel ander werk kan doen, praten, analyseren, lollen maken..als je niet goed op de vingers let kan je aan de voordeur weer uitkomen met het gevoel’ we zijn vandaag de manipulatie vergeten’..attent zijn is de boodschap, steeds, hou alles in de gaten! Eens die plek gevonden wordt ze met tedere hand ‘gerustgesteld’, zoals je een onrustig paard kalmeert en aait, zacht toespreekt. Eenmaal dit resultaat bereikt is, treden onmerkbaar drukveranderingen op, je moet er verduiveld goed op letten, het ontgaat je zo. Je geest wordt verder en verder afgeleid en de koetjes en de kalfjes doen weer hun werk, tot je totaal onverwacht, en dat bedoel ik ook zo, zelfs als je denkt nu komt het..vergeet het maar..het is erna of er juist voor…de genadeslag..je denkt te breken en hoort je wervels, DNA, ligamenten en pigmenten verschuiven en zich wanhopig aan elkaar vastklampen in de hoop de zaak enigszins bijeen te houden..meestal overleef je dat wel( alhoewel ik in de hoek een twijfelachtig grijnzend skelet zag staan)..een tweede handgemeen is steeds wat zwakker, dus eigenlijk is het meeste gevaar nu geweken.

Enigszins duizelig, van de energie die loskwam, of van de adrenaline die door je aderen raast na die aanval, zoek je dan je auto weer op en rust je best enkele dagen goed uit , de telefoon losgekoppeld, een sjaaltje om voor de warmte en de dekens hoog tot aan je oren.

De vissen wisten er alles van!